Alexei heeft zijn hele leven gevoetbald. Op school, op straat en voor een club in Novosibirsk, zijn oude woonplaats in Rusland. Hij heeft goede individuele technische kwaliteiten. In Nederland heeft zijn vader hem voor een club opgegeven.
Alexei: Ik houd van voetbal en toen we uit Novosibirsk vertrokken miste ik mijn voetbalvrienden heel erg. Ik was blij toen mijn vader me ging aanmelden bij een nieuwe club en hij zei dat ik een goede speler was en dat de coach dit ook snel zou zien. Tijdens de trainingen en de eerste wedstrijden stond ik te wachten op instructies van de coach. Maar de coach staat aan de zijlijn met zijn armen over elkaar. De andere jongens in het veld zeggen wel heel veel tegen elkaar. Ze schreeuwen echt de hele tijd, ook tegen mij. Ze geven de hele tijd kritiek. Mijn vader zei dat ik meer individuele solo acties moet laten zien, dan zouden ze niet meer zo fel reageren. Maar toen werd het alleen maar erger! Jee, ik hou van voetbal, maar dit is echt niet leuk meer.
Coach: Het gaat prima met Alexei, die jongen speelt goed en heeft niet veel aanwijzingen nodig. Er zitten veel jongens in dit team die zien wat er gedaan moet worden. Soms lijkt het of hij het opgeeft en hij niet tegen kritiek kan.
Wat is er aan de hand?
Alexei was gewend om specifieke instructies van de coach te krijgen. Hij wacht op zijn aanwijzingen en kijkt steeds naar de coach om te zien of hij iets mist. Maar de coach is stil en rustig en laat de spelers in het veld elkaar “coachen”, en dat zijn vaak directe en pijnlijke opmerkingen. De trainer wil dat spelers op het veld initiatief tonen omdat hij gelooft dat hij niet iedere situatie kan voorspellen. Hij wil dat spelers improviseren en elkaar helpen en coachen. De ‘hulp’ die spelers elkaar geven is niet pijnlijk bedoeld.
Wat zijn mogelijke oplossingen?
Het is verstandig dat Alexei went aan de opmerkingen van zijn teamgenoten en deze ziet als positieve richtlijnen die niet gemeen of hard bedoeld zijn. Hij zou ook kunnen proberen om zijn eigen gedachten over zijn teamgenoten te uiten. Waarschijnlijk kan hij nuttige opmerkingen toevoegen, die zijn team vooruit helpen. De coach kan Nabil ook vertellen hoe hij coacht (en waarom): deze uitleg zal het veel duidelijker maken voor Alexei.
Uitleg
Nederland heeft een egalitaire en individualistische cultuur. (PDI – en IDV +). De Nederlanders willen hun teamgenoten ‘scherp’ houden, dat wil zeggen gericht op een beter resultaat voor het team. Het is voor veel immigranten een grote uitdaging om te wennen aan de directheid / botheid van de Nederlanders. Ze nemen het vaak als een persoonlijke belediging, terwijl de Nederlanders vinden dat hun ‘eerlijkheid’ (i.e. directheid / botheid) de beste manier is om de ander en het team te helpen.
